Deelnemers van mijn Kiezen voor jezelf- programma ervaren op een gegeven moment tijdens het programma weer ruimte in hun lijf en hoofd.
Alsof ze ineens het licht zien of het licht aangaat. Ze zien het omdat het andere stuk, het ‘donkere’ stuk duidelijker is. En er meer mag en kan zijn. Daar hebben we ruimte aan gegeven. Door het te bespreken, te delen en te ervaren. Lijfelijk.
En dan ontstaat er dus ruimte. Vanuit meer vertrouwen, in zichzelf.
En als dat moment zich aandient dat ze meer vertrouwen voelen en ruimte zien, dan nodig ik ze uit om daar in te stappen. Meer ruimte te gaan voelen en te ontdekken. Om het zo te internaliseren. Dat, wat ze zolang niet hebben gevoeld. Om zo tegen hun lijf te zeggen, dit is lekker, dit is goed, dit wil ik meer en meer.
Om zo ook daar in te vertrouwen en in te bewegen. Dan komt flexibiliteit en creativiteit om de hoek, ook in het denken en doen.
Zo fijn.
Maar daar was wel wat voor nodig:
Moed, lef, pijn, verdriet, angst, grenzen stellen, kiezen, zelfliefde.
Dat was er wel voor nodig.
En ze hebben het gedaan. Stuk voor stuk.
Trots op hen! (en op mijzelf 🙂 )